የኮምፒተር ጨዋታ ገንቢዎች ስንት ሰዎች ለምርታቸው ፍላጎት እንዳላቸው ማወቅ ይፈልጋሉ ፡፡ ስለ ቦክስ ስሪት እየተነጋገርን ከሆነ ይህንን መግለፅ ቀላል ነው-ምን ያህል ቅጂዎች እንደተሸጡ ከመቁጠር የበለጠ ቀላል ነገር የለም ፡፡ ነገር ግን ምርቱ በኤሌክትሮኒክ እና በነፃ ብቻ ከታተመ ለመቁጠር ብቸኛው መንገድ ምርቱን በመፍቀድ ነው ፡፡
መመሪያዎች
ደረጃ 1
የስልክ ማግበርን አይጠቀሙ ፡፡ ይህ አገልግሎት እስከ 2002 ድረስ በጣም አስፈላጊ ነበር እና በመጨረሻም በይነመረብ በዕለት ተዕለት ሕይወት በመድረሱ ተተካ ፡፡ እንደሚከተለው ሰርቷል-አንድ ምርት በሚመዘገቡበት ጊዜ “የበይነመረብ ግንኙነት የለኝም” የሚለውን ንጥል መምረጥ ይችላሉ ፡፡ በዚህ ጊዜ ፕሮግራሙ የስልክ ቁጥር ሰጠው ፣ የትኛው የምዝገባ ኮዱን ማወቅ ይችላል ብሎ በመደወል ፡፡
ደረጃ 2
መሠረታዊው የማግበር አይነት ዛሬ አውቶማቲክ ነው። እንደ “Assassin’s Creed II” ያሉ ፈቃድ ያላቸውን የምርት ስሪቶችን በመግዛት አስገዳጅ የመስመር ላይ ማግበርን ይስማማሉ ፣ ያለእዚህም ጨዋታው በቀላሉ አይሰራም ፡፡ ገንቢዎቹ ሂደቱን ለተጫዋቹ በተቻለ መጠን ምቹ ያደርጉታል-የማስጀመሪያውን አቋራጭ ጠቅ በማድረግ በጣም “የበይነመረብ አስጀማሪ” ብለው ይጠሩታል ፣ ይህም ከአገልጋዩ ጋር ግንኙነትን ይመሰርታል ፣ ጨዋታውን ያነቃቃል (ለመጀመሪያ ጊዜ ከጀመሩት)) እና ከዚያ በኋላ ብቻ ምርቱን ይጀምራል ፡፡
ደረጃ 3
ማግበር በውስጣዊ አገልግሎቶች ውስጥ ማለፍ ይችላል። ለምሳሌ ፣ ለዊንዶውስ ጨዋታዎች ተብለው ምልክት የተደረገባቸው ጨዋታዎች በምርቱ ውስጥ የተዋሃደ እና በአንድ የተጠቃሚ መገለጫ አማካኝነት ጨዋታውን በመስመር ላይ ማስነሳት የሚያስችለውን አንድ የዊንዶውስ ቀጥታ አገልግሎት ይጠቀማሉ ፡፡ ተመሳሳይ ስርዓት በእንፋሎት ላይ ከአከባቢው ጋር ካልተዋሃደ ብቸኛ ልዩነት ጋር ጥቅም ላይ ይውላል ፣ ግን ለ OS የተለየ ፕሮግራም ነው።
ደረጃ 4
ማግበር በገንቢው ጣቢያ ውስጥ ማለፍ ይችላል። ይህ በዋናነት በይነመረብ ላይ ለተሰራጩ እና ገለልተኛ በሆኑ ገንቢዎች ለተፈጠሩ ትናንሽ ጨዋታዎች ይሠራል ፡፡ ሆኖም እንደ “Splinter Cell: Double Agent” ወይም “Borderlands” ያሉ ከባድ ፕሮጀክቶች ሊመጡ ይችላሉ። እንዲህ ዓይነቱን ፈቃድ ለማከናወን በጨዋታው ዋና ምናሌ ውስጥ ተገቢውን ንጥል (“ምዝገባ” ወይም “ምርት ማግበር”) ይምረጡ ወይም “የብዙ ተጫዋች ጨዋታ” ንጥል ያጠኑ (ለምሳሌ ፣ ከላይ “ስፕሌተር ሴል” ውስጥ ፣ የምርት ማግበር በእውነቱ በይፋ አገልጋዩ ላይ ለመጫወት ብቻ ተፈልጓል)። ቁልፉን ጠቅ ሲያደርጉ ጨዋታው ወደ ትሪው ይቀነሳል እና ወዲያውኑ በምርት ማግኛ ገጽ ላይ የበይነመረብ አሳሹን ይከፍታል። መረጃዎን (ስም ፣ ጾታ ፣ ዕድሜ ፣ ወዘተ) እንዲሁም የጨዋታውን ተከታታይ ቁጥር ማመልከት ያስፈልግዎታል ፡፡
